COP30: balantze kritikoa Parisko Hitzarmenetik 10 urtera

Belém do Pará-n (Brasil) egindako COP30 konferentzia emaitza mistoekin amaitu zen: aurrerapenak fronte batzuetan, baina oraindik ere 1,5ºC-ko helburua lortzeko ibilbidea arriskuan jartzen duten arrakala handiekin. Gailurra Parisko Hitzarmenaren hamargarren urteurrenean egin zen, eta haren mugarri nagusietako bat aurreko helburu klimatikoen anbizioa handitu behar duten helburu klimatiko berriak (nazio mailan zehaztutako ekarpenak) aurkeztea zen. Herrialde askok konpromisoak sendotu zituzten arren, anbizio maila ez da nahikoa larrialdi klimatikoari erantzuteko.

Amazoniaren eta baso tropikalen protagonismoa izan zen elementu nabarmenetako bat. Brasilgo presidentetzak baso-soiltzearen aurrean babesa indartzeko eta finantzaketa espezifikoa mobilizatzeko hitzarmenak bultzatu zituen, nahiz eta herrialdeen arteko desadostasunak zirela-eta hainbat mekanismo zehaztu gabe geratu ziren. Egokitzapenari, galerei eta kalteei dagokienez ere aurrerapenak izan ziren, baina finantzaketak duela gutxi zenbatetsitako premien oso azpitik jarraitzen du, eta horrek tentsio iraunkorrak sortzen ditu herrialde industrializatuagoen eta ez hain industrializatu eta kalteberagoen artean.

Maria José Sanz BC3ko zuzendari zientifikoak emaitza horiek aztertu, eta nazioarteko arkitektura klimatikoan zer esan nahi duten azalduko du, testuinguru geopolitiko konplexu honetan. Lortutako aurrerapenak, irekita geratu ziren gaiak eta datozen urteetako negoziazioen erronkak eztabaidatuko dira, bereziki energia-trantsizioari, finantzaketa klimatikoari eta ekosistema estrategikoen, hala nola bioma tropikalen (Amazonia, adibidez), babesari dagokienez.